Τι χαρακτηρίζεται στις μέρες μας μουσική είναι μια μεγάλη κουβέντα που συνήθως φέρνει τους υπέρμαχους των απόψεων σε αντιπαράθεση. Αυτό που έχει καθιερωθεί να ακούμε από όσους συμμετέχουν σε τέτοιου είδους συζητήσεις είναι : "εγώ ακούω τα πάντα" ή "ακούω απ' όλα ανάλογα τη διάθεση". Μάλιστα. Το σίγουρο είναι ότι η μουσική δεν είναι σουβλάκι για να την φας με απ' όλα ή χωρίς τζατζίκι. Ακόμη πιο σίγουρο είναι ότι η μουσική ως διευρυμένη έννοια συμπεριλαμβανομένου και των τραγουδιών δεν είναι εποχιακό σλόγκαν χαζοχαβαλέδων τύπου "τα πάντα όλα".
Αυτό που θα μπορούσε να βοηθήσει είναι να διαχωρίσουμε λίγο την κατάσταση.
Υπάρχει η διασκέδαση και η ψυχαγωγία.
Απλές καθημερινές λέξεις που από μόνες τους εξηγούν πολλά..
Διασκέδαση : παράγεται από το "σκεδάννυμι" που σημαίνει διασκορπίζω έγνοιες με το σκέπαρνον - σκεπάρνι. Σπάω πιάτα, (σ)κεάζω. Στην καθομιλουμένη έχει καθιερωθεί ως η διαδικασία κατά την οποία χαμογελώ ή γελώ ή νιώθω ευχάριστα με κάτι που γίνεται πχ : διασκεδάζω με τα έξυπνα καμώματα του φίλου μας. Ως μουσική έννοια την βρίσκουμε στα λαϊκά , χορευτικά, "καψουροτράγουδα"
Ψυχαγωγία : από το ρήμα ψυχαγωγώ που αντίθετα με τη διασκέδαση σημαίνει ευφραίνω, τέρπω, μορφώνω, διαπλάθω, καλλιεργώ. Παράγεται από τις λέξεις "ψυχή" + "άγω"
Τώρα που διαχωρίσαμε τους όρους είναι ευκολότερο να καταλάβουμε και τα δύο βασικά είδη μουσικής που υπάρχουν στις μέρες μας. Από την μία υπάρχει η διασκεδαστική μουσική που σε αυτή παρουσιάζεται μια λειτουργία ισοπεδωτική, με διάθεση καταστροφική και σκοπό την "απελευθέρωση" από τις έγνοιες και τους προβληματισμούς, μια άκριτη φυγή χωρίς ηθική και πνευματική προσπάθεια.
Από την άλλη υπάρχει η ψυχαγωγική μουσική όπου το βάρος μετατοπίζεται στη ηθική και πνευματική προσπάθεια, που σκοπό έχει τη διαμόρφωση, την εξέλιξη, την συναισθηματική, ηθική και πνευματική πλήρωση.
Οπότε δεν υπάρχει λόγος να προσπαθούμε να πούμε τι είναι καλύτερο και τι χειρότερο αφού η επιλογή του είδος που ακούει ο κάθε ένας είναι καθαρά θέμα εσωτερικής διάθεσης και πολιτισμικής αισθητικής. Το σίγουρο είναι ότι η μουσική είναι τέχνη και μορφή ανθρώπινης έκφρασης. Η μουσική είναι μια τεράστια επιχείρηση παγκοσμίως. Οι εταιρείες κοιτούν τα κέρδη τους και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας σήμερα απαιτεί διασκέδαση.
Επίσης έχω ακούσει διάφορους επαγγελματίες μουσικούς που ζουν από την εμπορική μουσική να έχουν ως μηδενιστικό επιχείρημα την έκφραση " δηλαδή εμείς που δεν κάνουμε έντεχνα τραγούδια είμαστε άτεχνοι ; " Σημειώνω : τέχνη στη μουσική δεν εννοούμε την δεξιοτεχνία ούτε την μουσική σπουδή που μπορεί να έχει ένας εμπορικός μουσικός. Τέχνη στη μουσική και ιδιαίτερα στο τραγούδι , είναι μέσα από την διαδικασία της ακρόασης να προκαλείτε ηθική και πνευματική πλήρωση δηλαδή ψυχαγωγία. Αυτό δεν απαιτεί πάντα ιδιαίτερες σπουδές και υψηλή δεξιοτεχνία. από μέρος των μουσικών. Δηλαδή μπορεί οι έντεχνοι δημιουργοί να είναι πιο "άτεχνοι" από τους εμπορικούς δημιουργούς. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα έντεχνα κομμάτια ανα τον κόσμο είναι τεχνικά φτωχότερα από τα περισσότερα εμπορικά.
Η έντεχνη μουσική δεν είναι προνόμιο των "βαπτισμένων" έντεχνων καλλιτεχνών. Έντεχνη μουσική μπορεί να κάνει κάθε μουσικός που μπορεί να έχει την ψυχική έμπνευση της απλότητας. Εμπορική μουσική μπορούν να κάνουν μόνο οι πολλύ καλοί μουσικοί ανεξαρτήτου έμπνευσης.
Τέλος να υπογραμμίσω ότι υπάρχουν έντεχνα αριστουργήματα σε διάφορες μουσικές γωνίες (λαϊκά, δημοτικά, ροκ, hiphop, κ.α . Με λίγα λόγια ή έντεχνη μουσική δεν είναι θέμα μουσικής κατηγορίας. Οι έντεχνοι ακροατές αναζητούν τη μουσική τους παντού , σε όλες τις κατηγορίες και από όλους τους μουσικούς.
